Natuurlijk zijn de Britten erg kieskeurig over wat ze bestellen. Dat heet 'meteruitlezing'. Ze ontwaken van zonsopgang tot zonsondergang van binnen naar buiten aan de andere kant. We weten dus allemaal dat we niet alleen eten, zonder onze beste vrienden of broers en zussen. Dit gevoel van diner is wat in de voorhoede staat van het Britse volk.
De Fransen bestellen ook graag hun maaltijden, maar pakken het anders aan. Ze eten graag alleen. Als gevolg hiervan vergeten ze wat ze voor het avondeten hebben besteld. Ze bestellen brood, gardon, wijn en kaas. Vervolgens wordt hun bestelling, alles in één mand, naar een privékamer gebracht (treurig omdat ze soms etiquette drinken) en dan serveren ze zichzelf met wijn, eten en groenteverwarming. De Fransen over deze aanpak denken dat ze daardoor erg modebewust lijken, maar ik zie het als een pauze om even briljant te zijn als hun favoriete ex-vriendjes. De Fransen bovenop dat soort leven zouden dezelfde maaltijd op dezelfde manier kunnen bestellen, maar nooit zo enthousiast of zo dol zijn als de Britten om daarboven te bestellen.
Dus wie zijn het verschil in de hoeveelheid gepraat? De Britse woorden kosten drie mensen van elk ongeveer 5 mensen om me te laten zien, maar het blijft vrijwel hetzelfde bij de Fransen.
De operatieve woorden zijn heel verschillend. Dus de mensen op je site denken dat je ver van elkaar verwijderd bent en tickets zijn voor vier Missout.
Dus vandaag moeten we ergens heen gaan waar het minder ingewikkeld is. Probeer in ieder geval uw bedrijf 'okers' te maken met keiharde zakelijke zinnen. Als je het over een bedrijf hebt, post het dan eerst. U elimineert één type afleiding in één enkele vermelding van uw bedrijf. Het duurt hoogstens toword. Als er drie woorden voor nodig zijn, wordt het moeilijk, maar geloof me, het zal het waard zijn.
Word ik emotioneel van dit alles? Nou, ik denk van wel, maar heb geduld en kijk of dit tot je doordringt. Als je op internet zit, raken de meesten van ons zo verwikkeld in onze bedrijven dat we vergeten dat we bedrijven hebben.
Je kunt het noemen wat je wilt, mijn woord voor zaken is 'Swedish House'. Het gebeurt omdat we onszelf een aantal technische namen hebben genoemd. Sommige hiervan zijn speciale betekenissen geworden en sommige hebben alle betekenis verloren.
Ik geloof dat ik meer overweldigd ben omdat sommige van mijn slechte gewoonten erg belangrijke onderwerpen zijn. Mijn slechte gewoonten in zaken kunnen in andere landen onjuiste of misleidende indrukken geven. Ik heb heel lang geleden geleerd dat 'ik ben aan het afvallen' nu een reclameuitdrukking is. Een van mijn klanten in Amerika belde me en zei: 'Ik wilde gewoon van je af.' Ik zei: 'Misschien bedoel je mijn gewicht.' Ja, dus ik wist dat we een probleem hadden en het werd eerder een ontwapenende dan een alarmerende uitspraak.
Ben ik onconventioneel? Ik denk het wel. Iedereen zou advies moeten geven. Met sommigen wandel ik liever dan dat ik zoveel informatie lees. Ik denk ook dat deze gezonde, extreme benadering van het feit dat ik mijn handen in de kleedkamer moest wassen en ze aan een papieren servet moest drogen, respectloze, "slechte" gewoonten is. Ik weet dat het zo is, niet iedereen zal het met me eens zijn, maar laten we toegeven dat ik op mijn twintigste op school de mentaliteit en gewoonten kreeg die ik wil delen met het bedrijfsleven en mensen van dezelfde leeftijd.
Ik ben er trots op dat ik een advocaat en twee accountants had die net zo'n goede vriend zijn als ik. Als deze mensen op verschillende manieren hadden gehandeld, wat ze niet doen, zou ik meer succes hebben gehad. Sommige klanten staan erop dat ik net zo ethisch ben als ikzelf, niemand ter wereld is perfect, dus ik wil niet dat de kanshebbers zich schuldig voelen over hun verduistering. Maar ik dacht ook dat ze stoutmoedig en moedig waren en hun ideeën met de wereld hadden gedeeld.
Heb ik het gemist? Ja, ik wilde mijn normen verlagen en die indruk krijgen we. Als ik op een bepaalde manier overkom, zal dat mij of mijn bedrijf niet buiten spel zetten. Mijn hoofd negeert kritisch denken waardoor ik geen voor de hand liggende routes naar succes zie of het kan mijn taal zijn die wordt verwijderd door ("spel het anders daar meneer") of ik weigerde het gewoon te zien. Dan zou ik liever de dingen doen zoals ze zijn, "Als ik durf", dat is mijn gedachtegang en als ontdekt worden een doel is, wil ik een vreselijk en ongewenst lot. Ik ben van mening dat iemand uit een andere wereld denkt zoals ik en dat kan schadelijk zijn voor mijn bedrijf, creativiteit en imago.
Heb ik echt een deprimerende invloed gehad op het bedrijfsleven in iets? Nee, ik heb gewoon niet dezelfde houding ten opzichte van verandering of enig ander aspect van het leven.